1.Νότια της Μοσφιλωτής, συναντώνται οι εξής τοποθεσίες:
α) Βουνό Πίπης:
Σύμφωνα με την παράδοση το βουνό Πίπης πήρε το όνομά του από το μουσικό όργανο πίπιζα, ξύλινο πνευστό, είδος καραμούζας, που χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα στα ορεινά χωριά . Σύμφωνα με την παράδοση, σε περιόδους επιδρομών, στηνόταν στο βουνό Πίπης παρατηρητήριο, ούτως ώστε να επιβλέπουν τη γύρω περιοχή. Όταν ο παρατηρητής έβλεπε επιδρομείς να πλησιάζουν την περιοχή, ειδοποιούσε τους κατοίκους της με τον ήχο της πίπιζας. Τότε, οι κάτοικοι έσπευδαν να λάβουν τα απαραίτητα προστατευτικά μέτρα .
Το βουνό Πίπης αποτελείται από τις πιο κάτω τοποθεσίες:
Αετόμουττη: Είναι η υψηλότερη βουνοκορφή του όρους Πίπης, η οποία αποτέλεσε φωλιά των αετών, εξ’ ου και η ονομασία της. Απ’ αυτήν, εξαιτίας της περίοπτης θέσης της, μπορεί κανείς να αγναντέψει όλη την περιοχή μέχρι και τα παράλια της Λάρνακας. Στην Αετόμμουττη, καταφθάνουν αρκετοί αθλητές για να πετάξουν με τα ανεμόπτερά τους.
Σκοτεινή: Είναι η πιο μεγάλη βαθιά «λακξιά» του βουνού Πίπη , που σχηματίζεται από δύο μεγάλες απότομες βουνοσειρές . Οφείλει την ονομασία της στο «σκότος», που δημιουργείται τόσο κατά τις πρωϊνές όσο και κατά τις απογευματινές ώρες.
Τρύπα του Προμπονά: Βρίσκεται στην τοποθεσία Σκοτεινή. Αξίζει να σημειωθεί πως στην περιοχή έλαβε χώρα ανασκαφή με επικεφαλή τον γεωλόγο, Προμπονά, κατά τη διάρκεια της οποίας ευρέθησαν κοιτάσματα χαλκού και χρυσού. Μετά την εκσκαφή, στην περιοχή δόθηκε η ονομασία «Η τρύπα του Προμπονά». Τα μεταλλεύματα, μεταφέρονταν με γαϊδούρια σε μια περιοχή πλησίον της Αγίας Θέκλας, ούτως ώστε να τύχουν επεξεργασίας. Ακόμη και σήμερα, στην συγκεκριμένη τοποθεσία, υπάρχουν δύο μικρές δεξαμενές, τις οποίες χρησιμοποιούνταν στη διαδικασία επεξεργασίας των προαναφερόμενων μετάλλων.
Φτερίτζια: Περιοχή στους πρόποδες του βουνού Πίπης, η οποία οφείλει το όνομα της στην ύπαρξη των ομώνυμων άγριων φυτών, δηλαδή των «φτεριτζιών».
Χοντρός: Το όνομα της συγκεκριμένης βουνοκορφής συνδέεται με το στρογγυλό όγκο της .
Ελιοδούες: Η ονομασία είναι παρμένη από την ύπαρξη αρκετών αγριελιών.
Μάντρες: Άλλη μια περιοχή στους πρόποδες του βουνού Πίπης, η οποία παλαιότερα φιλοξενούσε μικρό οικισμό βοσκών, γ’ αυτό ακόμη και σήμερα έχει αρκετές μάντρες ζώων. Χρήζει ιδιαίτερης αναφοράς πως σ’ αυτή την περιοχή εντοπίστηκαν μερικά αρχαιολογικά ευρήματα, τα οποία ακόμη δεν έχουν χρονολογηθεί.
Πέρναρος: Η περιοχή οφείλει το όνομα της σ’ είδος δέντρου, την «περνάρη» που ευδοκιμεί σ’ αυτή. Το ξύλο της «περνάνης» θεωρείται το σκληρότερο και ανθεκτικότερο απ’ αυτό των υπόλοιπων δέντρων. Γι’ αυτό και παλαιότερα, χρησιμοποιείτο για την κατασκευή τόσο αμαξών όσο και ξύλινων λαβών των γεωργικών εργαλείων.
Τρίπευκη: Λακσιά του βουνού Πίπη. Η ονομασία της συνδέεται με την ευδοκίμηση πεύκων σ’ αυτή, που έκαστος είχε τρεις κύριους κορμούς.
Κοντομέρσινα: Περιοχή στους πρόποδες του βουνού Πίπης με αρκετά ρυάκια, η οποία –όπως προδίδει και το όνομα της- είναι πνιγμένη στις χαμηλές- κοντές-μερσίνες.
Πετρομούτι : Ονομασία που σχετίζεται με τις πετρώδεις κορυφές λόφων ή αλλιώς «μούττες».
Λαξιά του Στρούμπου: Η ονομασία αυτής της περιοχής ανάγεται στους βυζαντινούς χρόνους. Είναι μια κορυφή με στρογγυλό σχήμα, μ’ άλλα λόγια σε σχήμα στρόμβου.
Αγιάσματα: Όπως διασώζει η παράδοση, η τοποθεσία αφιερώθηκε στην Αγία Μαρίνα .Το μικρό ρυάκι της περιοχής θεωρείται αγίασμα της Αγίας. Μέχρι πρόσφατα, στην περιοχή γινόντουσαν τακτικά δεήσεις, ούτως ώστε να τερματιστεί η ανομβρία
β) Νότια του χωριού ή αλλιώς ανατολικά του βουνού Πίπη, βρίσκονται οι εξής τοποθεσίες:
Κρυό νερό: Μεγάλο ρυάκι που διασχίζει την περιοχή Κοντομέρσινα. Εξαιτίας των παγωμένων του νερών, που ρέουν άφθονα κυρίως κατά τους θερινούς μήνες πήρε την προαναφερόμενη ονομασία.
Μουττάρη της Μαζουλιάς: Λόφος ή αλλιώς «μουττάρη» στην οποία ευδοκιμούν οι ασπάλαθοι, γνωστοί ως μαζούλια, εξ’ ου και το πιο πάνω όνομα.
Ρότσος: Ένας πετρώδης λόφος. Η ονομασία «ρότσος» είναι παρμένη από την κυπριακή διάλεκτο και σημαίνει πέτρα.
Κοκκινοφίτης : Ακόμα μια περιοχή στους πρόποδες του βουνού Πίπης, η οποία χαρακτηρίζεται από το ερυθρό χρώμα του εδάφους της.
Κατούριες : Την περιοχή διασχίζει ένα μεγάλο ρυάκι αλλά με λιγοστό νερό, το οποίο έχει ως αφετηρία του την βαθιά λακξιά της «Σκοτεινής».
Περιβόλι του Παπά : Στην συγκεκριμένη περιοχή, στο παρελθόν υπήρχε το περβόλι ενός ιερέα, εξ’ ου και η ονομασία.
γ) Νότια του χωριού, μ’ άλλα λόγια δυτικά του βουνού Πίπης βρίσκονται οι ακόλουθες τοποθεσίες:
Βασίλειες: Η περιοχή παρομοιάζεται με «βασιλικό τόπο». Πιθανολογείται πως εκεί παλαιότερα έζησαν βασιλιάδες. Την περιοχή διασχίζει ο παραπόταμος του Τρέμιθου, ο οποίος ρέει άφθονα καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Γ’ αυτό άλλωστε και κατασκευάστηκε εκεί ένας μικρός υδατοφράκτης, ο οποίος τροφοδοτεί ολόκληρη την περιοχή.
Χολέτρα τους Βασίλειες: Για να διευκολυνθεί η διοχέτευση νερού στη γύρω περιοχή, στη συγκεκριμένο σημείο κατασκευάστηκε μια λιθόκτιστη καμάρα με ένα αυλάκι ή αλλιώς «χολέτρα» στο πάνω μέρος.
Παλιάμπελα: Στον παρελθόν, όπως άλλωστε προδίδει και η ονομασία της περιοχής, υπήρχαν εκτεταμένες καλλιέργειες αμπελιών.
Σπήλιους: Σ’ αυτή την περιοχή υπάρχουν αρκετές σπηλιές ή αλλιώς «σπήλιοι», οι οποίες αποτέλεσαν τις «οικιες» των πρώτων κατοίκων του χωριού. Δυστυχώς, όμως παραμένει άγνωστη η χρονολογία εύρεσης τους.
Αππίδιας: Σ’ αυτή την περιοχή ευδοκιμούν οι αχλαδιές ή αλλιώς «απιδιές».
Καμιλάριες, Καμιλάρη: Σ’ αυτές τις δύο τοποθεσίες παλαιότερα υπήρχαν καμήλες.
Λίμνες: Σ’ αυτή την περιοχή παλαιότερα υπήρχε ένας μικρός υδατοφράκτης, ο οποίος τροφοδοτείτο από παραπόταμο του Τρέμιθου. Ένα αυλάκι μετάφερε νερό από τον υδατοφράχτη στις καλλιεργημένες εκτάσεις των περιοχών Βασίλειες, Παλιάμπελα και Αππίδιας . Συχνά στην περιοχή δημιουργούνταν μικρές λίμνες, από το νερό που ξέφευγε από την πορεία που καθόριζε το αυλάκι, εξ ου και η πιο πάνω ονομασία.
Πετριάς : Μεγάλος πετρώδης λόφος .
Κουφός: Οι κάτοικοι του χωριού αναφέρουν πως στην περιοχή υπάρχουν «υπόγεια κουφώματα-κενά» .
Σουράτζιενη: Σύμφωνα με την προφορική παράδοση, σ’ αυτή την περιοχή η γη «ζούμιζε» ή πιο απλά «έβγαζε νερό» όπως η κατσίκα –«τσούρα» το γάλα .
Πέτρα : Στην περιοχή υπάρχει ένας πετρώδης λοφίσκος.
2. Νότια του χωριού, υπάρχουν οι εξής τοποθεσίες:
Κιούγκια: Στην περιοχή τοποθετήθηκαν πήλινοι σωλήνες –κιούγκια-, για να διευκολυνθεί η διοχέτευση νερού στη δεξαμενή πλησίον της Μονής της Αγίας Θέκλας .
Περιβόλια: Περιοχή της Αγίας Θέκλας, όπου καλλιεργούνταν ποικίλες φυτείες .
Κήπια: Στην περιοχή «κοσμείται» με μικρούς κήπους ή αλλιώς φυτείες.
Γωνιές: Οι δυο λόφοι καθώς ενώνονται, σχηματίζουν ορθή γωνία.
Τρεις Ελιές: Παλαιότερα, σ’ αυτή την περιοχή υπήρχαν μονάχα τρεις ελιές .
Κοκκινούες: Το έδαφος στην περιοχή είναι κόκκινο.
Παλιόμυλος: Στην περιοχή υπήρχε παραδοσιακός αλευρόμυλος .
Μπαμπακερή :Στο παρελθόν, σ’ αυτή την περιοχή υπήρχαν εκτεταμένες καλλιέργειες βαμβακιού.
3. Ανατολικά του χωριού, βρίσκονται οι πιο κάτω τοποθεσίες :
Λακσιά του Μαύρου : Στο μέσο των δύο βουνών ή αλλιώς στη «λακσιά», κατά τις απογευματινές ώρες απλώνεται σκοτάδι.
Πυκνά Παλλούρκα : Περιοχή, όπου χαρακτηρίζεται από πυκνή βλάστηση ακανθωτών θάμνων, μ’ άλλα λόγια «παλλούρες» ή βάτοι.
Μέσαμουττη : Η συγκεκριμένη ονομασία αποτελεί περιγραφή της περιοχής. Σ’ αυτή υπάρχει μια κορυφή –«μούττη» (κορυφή) στο μέσο δυο άλλων κορυφών.
Ανγουλιάς : Δύο κορυφές βουνών που είναι ενωμένες μεταξύ τους, λες και αγκαλιάζει η μια την άλλη.
Χαρκός: Σ’ αυτή την περιοχή, όπως προδίδει και το όνομα της, υπάρχει χαλκός.
Μύλος: Σ’ αυτή την περιοχή σώζεται μέρος ενός παραδοσιακού αλευρόμυλου.
Σιαφτούρα: Η περιοχή καλύπτεται συνεχώς από μια σκιά ή αλλιώς «σιάζει» στην περιοχή.
Φουρνιά: Στην περιοχή υπήρχαν φούρνοι ή αλλιώς «φουρνιά», στα οποία οι βοσκοί έψηναν «οφτόν». Στις μέρες μας, δεν σώζονται εξαιτίας των εργασιών του λατομείου στην περιοχή.
Κακκούρες : Την περιοχή περιβάλλει ο ποταμός Τρέμιθος. Καθώς ρέουν τα νερά του ηχούν έντονα ή αλλιώς «κακαρίζουν» εξ΄’ ου και η προαναφερόμενη ονομασία.
Διπλοπόταμος : Σ’ αυτή την τοποθεσία ενώνονται ο ποταμός Τρέμιθος με τον παραπόταμο που διασχίζει το χωριό.
Καμίνια : Η ονομασία της συγκεκριμένης περιοχής, συνδέεται με την ύπαρξη ειδικών καζανιών ή αλλιώς καμινιών, κατάλληλων για την κατασκευή κρασιού και ζιβανίας .
Καννούρα : Σ’ αυτή τη περιοχή, το νερό «βγαίνει στην επιφάνεια».
Μαλλουδιάτης: Η περιοχή οφείλει το όνομα της, στην ύπαρξη άγριων χόρτων που θεωρούνται ιδιαιτέρως εύφλεκτα.
4. Βόρεια του χωριού συναντώνται οι πιο κάτω τοποθεσίες :
Βυζακερή : Το όνομα αυτής της περιοχής συνδέεται μ’ ένα είδος μικρών πετρωμάτων, των «βυζακών» .
Κόκκινες: Το χώμα της περιοχής είναι κατακόκκινο, εξ’ου και το όνομα της.
Μέβουναρκα: Περιοχή με αρκετούς λοφίσκους.
Χωματάς: Περιοχή με πολύ μαλακό έδαφος.
Άμμιες: Περιοχή με βασικό χαρακτηριστικό το αμμώδες έδαφος
Κακοσκάλη: Περιοχή με πολλούς απότομους λόφους, η οποία εξαιτίας της μορφολογίας του εδάφους της συνδέθηκε με μια σειρά από μικροατυχήματα.
Πετροκολύμπια: Σ’ αυτή την περιοχή, το έδαφος έχει ιδιαίτερα πετρώδης σύνθεση. Όταν έβρεχε δημιουργούνταν μικρές λίμνες, ή αλλιώς «κολύμπες».
Δίμματα:Χωματένια κατασκευή υδατοφράκτη, η οποία παλαιότερα τροφοδοτούσε μέσω αυλακιών τις γύρω καλλιέργειες .
Μονόβατος: Η συγκεκριμένη περιοχή, στο παρελθόν, ήταν αδιάβατη λόγω πυκνής άγριας βλάστησης. Μπορούσε κανείς να τη διασχίσει μονάχα διαμέσου ενός μονοπατιού.
Κούκκουλος: Στη συγκεκριμένη περιοχή παλαιότερα το νερό «κουκκούλλιζε», δηλαδή έκανε φουσκαλίδες.
